Het jubeljaar ‘Pelgrims van Hoop’, loopt ten einde, maar het pelgrimeren met hoop is een blijvend proces.
Voor ieder persoonlijk en voor onze parochie.
Onze parochie H. Johannes de Doper bevindt zich in een periode van verandering. In het Beleidsplan 2030 klinkt het verlangen om te groeien naar een levensbestendige, verbonden en hoopvolle gemeenschap. Dat vraagt niet alleen visie op papier, maar vooral concrete stappen van mensen die samen op weg durven gaan. En precies dat is waar we als parochie de afgelopen 2 jaar op inzetten.
Allereerst organiseerden we diverse parochieavonden waarin we open en eerlijk spraken over de toekomst. Over wat we willen vasthouden, wat we moeten loslaten en waar God ons misschien nieuw richting geeft. Het waren avonden waarin luisteren centraal stond — naar elkaar, naar de zorgen én naar de hoop die steeds weer oplichtte. Hier werd voelbaar dat toekomst bouwen begint met samen in gesprek durven zijn.
Vanuit die openheid groeide de gespreksgroep ‘Samen eten en praten’. Rond één tafel ontmoetten parochianen elkaar, deelden verhalen, geloof en vragen. Wat begon als een eenvoudig initiatief, werd een plek waar mensen elkaar echt zagen. Het versterkte de onderlinge verbondenheid en gaf ruimte aan nieuwe relaties binnen onze gemeenschap.
Ook de parochiebedevaart naar het franciscaner klooster in Megen heeft ons verder op weg geholpen. Samen wandelen, bidden en stil worden bracht een onverwachte diepte. Voor velen werd het een moment van hernieuwd vertrouwen: we kunnen als parochie daadwerkelijk samen op pad.
Nu willen we die beweging vasthouden en verdiepen. Daarom dromen we van een bedevaart naar Lourdes — met pelgrims van alle leeftijden. Niet alleen om te ontvangen, maar om hoop mee terug te nemen: voor onze parochie, onze toekomst, ons geloof.
Onze parochie beweegt. En elke stap laat zien: hoop groeit wanneer we haar samen dragen — onderweg.
