Gedicht…

18 februari 2019

Wacht even …, voluit leven

Wacht ‘n minuutje, wacht, wacht, wacht even, wacht even.
Ik kan je dingen vertellen die heel erg spannend zijn.
Zo spannend als deze heb jij je ze nooit gehoord.
Dat klinkt misschien overdreven of wel erg heel gestoord.
Niettemin is het echt niet iets van folklore of gein.
Deze dingen zijn er niet om je te laten beven, maar leven.

Vertel, kom, vertel, openbaar, onthul over welke dingen het gaat?
Over wie of wat hebben we het, gaan deze dingen?
Vooruit, het moet bijzonder zijn.
Ik hou je niet langer aan de lijn.
Het zijn de dingen die niet meteen in het oog springen.
Deze dingen zijn er om je te laten leven als groeiend zaad.

Woorden zijn het, meer bepaald: Gods Woord dat als zaad mag leven, groeien.
Woorden die uit zichzelf de kracht bezitten om je te raken als een warme streling.
Woorden die je mogen oprichten uit je bestaan van lijden en van smart.
Woorden die goed zijn, zelfs heel goed zijn voor de conditie van je hart.
Woorden die in zichzelf de kracht bezitten tot genezing, bevrijding, heling.
Hopelijk krijgen deze woorden de gelegenheid om in je hart te bloeien.

Laat deze woorden, Gods Woord in je hart dan ook rijpen als wijn.
Deze woorden hebben tijd nodig.
Tijd, tijd, veel tijd.
Doe het met beleid.
Ook al lijkt het misschien overbodig.
Laat Gods Woord de leidraad van je leven worden en werkelijk zijn.

Wacht ‘n minuutje, wacht, wacht, wacht even, wacht even.
Heb je nog heel even, wees gerust.
Mijn voorstel is: sla Gods Woord, de Bijbel open.
En als je deze nog niet hebt, ga hem snel kopen.
Als je Gods Woord leest, heel bewust,
gelukkig, harts-gelukkig zal je worden, voluit leven.

HS

Andere berichten